II. Cehennem

I.
Cehennemden gelen kül kokusu
Cehennemden gelen kül kokusu
Kılıcını kaldırdı, rüzgâr teninde
Ateş çıktı, şeytanın çocukları
Onlar aklımızın bir köşesinde
Düşüncede, günahta
Cehennemden gelen kül kokusu
Cehennemden gelen kül kokusu
Acıyla inledi, kalbini yardı
Ayine gel, şeytanın çocukları
Kanı pıhtılaştır, kes damarları
Ölerekte, korkuyla
Cehennemden gelen kül kokusu
Cehennemden gelen kül kokusu
Cesetler çürümüş
Cehennemden gelen kül kokusu
Cehennemden gelen kül kokusu
Cesetler çürümüş
II.
Bakışlar korkutuyor
Ayin, dişlerini gösteren şeytanın;
“ben kudretli ölümün koluyum” diye bağırıp
Hançerini kalbime indirişi
Düğümlenmiş boğazımdan
Buz tutmuş bacaklarımdan
Işığını kaybetmiş bakışlarımdan
Anladım yok olduğumu
Yıldız ve gece
Gizemli ırmağın yolu
Şeytan bekçi, kapısında cehennemin;
“ölümün kucağına hoş geldin” diye bağırıp
Rüzgârı ardıma verişi
Düğümlenmiş boğazımdan
Buz tutmuş bacaklarımdan
Işığını kaybetmiş bakışlarımdan
Anladım yok olduğumu
Son
Son
“yıldız ve gece, gizemli ırmağın yolu”
III.
Ufukta bulutlar kararmış
Nehirin sonu kızgın denizlere açılıyor
Göğüs germek için dev dalgalara
Yardımını dileyecem yıldız ve gecenin
(Çığlığını duyuyorum…)
Yıldırım ve yağmurdan kurtuluş olurmu
Korkunun insanı kurtardığıda olmuştur
Korkun!
Şarkılar söylenecek kahramanlığımıza
Korkun!
Ölümden öte ne var ki hayatta
Korku… (Çığlığını duyuyorum…)
Korku… (Çığlığını duyuyorum…)
Korkun!
Şarkılar söylenecek kahramanlığımıza
Korkun!
Ölümden öte ne var ki hayatta
IV.
Gece geldi
Ve gitmedi daha
Sabırla başımda bekledi
Mutluydu belki
Acıyla ruhumu çekti
Ve gece bitti
Gündüz geldi
Cehennemde